Η πτώση των πωλήσεων των Άρλεκιν είναι συνεχής τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια
Η πτώση των πωλήσεων των Άρλεκιν είναι συνεχής τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια
" Με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα ή το κορίτσι που χορεύει απάνω στο σκοινί". Νίκος Καββαδίας Tέλη της δεκαετίας του 70. Στα θρανία γράφαμε ακόμη την .. εθιμοτυπική έκθεση περί αποταμίευσης (να μία έννοια που διέφυγε του συγχρόνου εκπαιδευτικού συστήματος) και κερδίζαμε τους περιβόητους κόκκινους σιδερένιους κουμπαράδες του Ταμιευτηρίου. Βρισκόταν μόνιμα στολισμένος πάνω στο σκαλιστό σκρίνιο του σαλονιού για να θυμίζει στους επισκέπτες το ... χρέος τους. Το περιεχόμενό του γλιστρούσε προς τα έξω με την βοήθεια ενός μαχαιριού (μαμάς απούσης) και κατέληγε στο ψιλικατζίδικο, που "αποταμίευε" τα ζαχαρωτά μας όνειρα: Μακρόστενες ροζ καραμέλες με ζάχαρη. Έτοιμη για μία τέτοια "κατάθεση" θα πρέπει να 'μουν όταν το μάτι μου έπεσε στην κούτα με τα Άρλεκιν. Έρωτας σε τιμή ευκαιρίας! Μόλις πενταπλάσια από το ζαχαρωτό. Έτσι πρωτοξεφύλλισα τα άρλεκιν και κατέληξα σ' ένα που στο εξώφυλλο είχε μία γοητευτική Σπανιόλα, η οποία χόρευε ξυπόλητη με μία μαυροκόκκινη φούστα. Στο βάθος η φιγούρα ενός ταυρομάχου. Η "Καρμέλα" χωνόταν διακριτικά μέσα στο μεγάλο βιβλίο της Φυσικής για μέρες, μέχρι να καταφέρω να μυηθώ στο σλόγκαν "μ' ένα Άρλεκιν ξεχνιέσαι". Και με δύο παθαίνεις ... αμνησία, αλλά ευτυχώς άργησα πολύ να διαλέξω το επόμενο. Ο διάσημος Ματαντόρ -που ασφαλώς διέθεται "θεληματικό" πηγούνι, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό- παροπλίστηκε μετά το ατύχημά του στην αρένα.....