Ο πολιτικός κόσμος για την θλιβερή επέτειο της 21η Απριλίου 1967

Μήνυμα για τα 58 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 απέστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας.

Ο κ. Τασούλας σημείωσε πως «αν πρέπει κάτι να διδαχθούμε από τη σημερινή «μαύρη επέτειο» είναι η υποχρέωση όλων μας, πολιτικής ηγεσίας αλλά και πολιτών, να θωρακίσουμε και να ενισχύσουμε περαιτέρω τους θεσμούς, την εθνική μας ενότητα και την κοινή προσπάθεια για ομαλότητα και σταθερότητα».

Ολόκληρο το μήνυμα

Πριν από 58 χρόνια το βράδυ της 21ης Απριλίου 1967 το Σύνταγμα της χώρας και οι ελευθερίες του ελληνικού λαού καταργήθηκαν πραξικοπηματικά με την επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας που διήρκεσε μια 7ετία. Κατά τη διάρκεια αυτής της ζοφερής περιόδου η χώρα και η κοινωνία οπισθοδρόμησαν. Η χώρα αποκόπηκε από το διεθνές και δη το ευρωπαϊκό περιβάλλον, η ελευθερία της έκφρασης κατεπνίγη και ακόμη χιλιάδες πολίτες βασανίστηκαν και σύρθηκαν σε φυλακές και εξορίες. Η κατάληξη αυτής της ριζικής εκτροπής από την δημοκρατική πορεία είναι γνωστή. Την προέβλεψε άλλωστε ο Γιώργος Σεφέρης, δύο μόλις χρόνια μετά την επιβολή της δικτατορίας. Ας τον θυμηθούμε : «όλοι πια το διδάχθηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη , όμως η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα , όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό (…) Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή…»

Έπρεπε να περάσουν πέντε ακόμη χρόνια, ώσπου να «σταματήσει αυτή η ανωμαλία». Να προηγηθούν οι φοιτητικές εξεγέρσεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, να εκδηλωθεί το πραξικόπημα Ιωαννίδη και να συντελεστεί το άλμα στο γκρεμό, το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου στην Κύπρο κατ’ εντολή της χούντας Ιωαννίδη με σκοπό την ανατροπή του εκλεγμένου Προέδρου Μακαρίου . Το βαρύτατο τίμημα της εκτροπής εκείνης το βλέπουμε έως σήμερα στην Κύπρο όπου, παρά τα αντίθετα ψηφίσματα του ΟΗΕ, παραμένει υπό παράνομη στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας σχεδόν το 40% της έκτασης της. Ήταν το σκληρό τίμημα που πλήρωσε ο ελληνισμός πριν καταρρεύσει η δικτατορία υπό το βάρος των ανομημάτων της.

Πενήντα οκτώ χρόνια μετά, η πατρίδα μας διάγει την μακρύτερη περίοδο δημοκρατικής διακυβέρνησης. Μια περίοδο, κατά την οποία ακόμη και οι ακραίες πολιτικές συγκρούσεις δεν έχουν σταθεί ικανές να υπονομεύσουν τα ισχυρά, πλέον, θεμέλια της Ελληνικής δημοκρατίας. Θεμέλια, που στηρίζονται στη λαϊκή κυριαρχία η οποία εκφράζεται μέσα από τις εκλογές και τις δημοκρατικές διαδικασίες που επιβάλλει το Σύνταγμα, το Κράτος Δικαίου, και η αταλάντευτη σύνδεση της χώρας με την Ευρώπη.

Και αν πρέπει κάτι να διδαχθούμε από τη σημερινή «μαύρη επέτειο» είναι η υποχρέωση όλων μας, πολιτικής ηγεσίας αλλά και πολιτών, να θωρακίσουμε και να ενισχύσουμε περαιτέρω τους θεσμούς, την εθνική μας ενότητα και την κοινή προσπάθεια για ομαλότητα και σταθερότητα.

Κυριάκος Μητσοτάκης για 21η Απριλίου: Η ιστορική μνήμη μετατρέπεται σε ώριμη δύναμη

«Πενήντα οκτώ χρόνια από το χουντικό πραξικόπημα, η ιστορική μνήμη μετατρέπεται σε ώριμη δύναμη» τονίζει σε ανάρτησή του στο Facebook ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αφορμή τη μαύρη επέτειο από την 21η Απριλίου 1967 

Ανδρουλάκης: «Η συλλογική μνήμη είναι άγρυπνος φρουρός των δημοκρατικών θεσμών και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» 

«Το χουντικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 γύρισε την Ελλάδα πολλές δεκαετίες πίσω, σε μια καταστροφική πορεία που κορυφώθηκε με την κυπριακή τραγωδία», τονίζει σε ανάρτησή του ο Νίκος Ανδρουλάκης για την επέτειο της δικτατορίας των Συνταγματαρχών.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής επισημαίνει ακόμη ότι 58 χρόνια μετά, «τιμούμε και εμπνεόμαστε από αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία απέναντι στην ξενόδουλη δικτατορία» και τονίζει:

«Η συλλογική μνήμη είναι άγρυπνος φρουρός των δημοκρατικών θεσμών και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Ο κ. Ανδρουλάκης υπογραμμίζει πώς «ο καθημερινός αγώνας χωρίς παρωπίδες για τη θωράκιση του κράτους δικαίου στην πατρίδα μας είναι ο μόνος δρόμος για την ποιοτική αναβάθμιση της Δημοκρατίας μας και την ευημερία του ελληνικού λαού».

ΣΥΡΙΖΑ για την 21η Απριλίου: Αγωνιζόμαστε σήμερα για τις δημοκρατικές αξίες και τα δικαιώματα, καθώς δεν είναι αυτονόητα

«Μαύρη μέρα, αποτέλεσμα δεκαετιών μισαλλοδοξίας», χαρακτηρίζει το πραξικόπημα των συνταγματαρχών ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με αφορμή την συμπλήρωση 58 ετών από την 21η Απριλίου 1967.

«Μια ομάδα επίορκων συνταγματαρχών και οι υποστηρικτές τους εντός και εκτός συνόρων, κατέλυσαν την Ελληνική Δημοκρατία την 21η Απριλίου 1967. Η μαύρη αυτή μέρα δεν ήταν ένα απομονωμένο γεγονός αλλά αποτέλεσμα δεκαετιών μισαλλοδοξίας, διώξεων, αυταρχισμού και βίας μετά την καχεκτική δημοκρατία που κληροδότησε ο εμφύλιος πόλεμος», σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Η επταετία σκοταδισμού και καταπίεσης που ακολούθησε, κορυφώθηκε με την προδοσία της Κύπρου από τους χουντικούς και τους υποστηρικτές τους, γεγονός που σημάδεψε ανεξίτηλα την ιστορία της χώρας μας.

Θυμόμαστε πάντα και τιμούμε τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν ενάντια στην χούντα. Δεν ξεχνάμε τους πολιτικούς κρατούμενους και όσες όσους υπέφεραν στα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, στις φυλακές και στα ξερονήσια.

Σήμερα αγωνιζόμαστε για τις δημοκρατικές αξίες και τα δικαιώματα, καθώς δεν είναι αυτονόητα δεδομένα, αλλά κατακτήσεις που απαιτούν συνεχή αγώνα και εγρήγορση, ειδικά τώρα που η Ακροδεξιά και ο φασισμός σηκώνουν κεφάλι.

Η καταπάτηση του κράτους δικαίου, ο τεχνοφασισμός και η διεύρυνση των ανισοτήτων δημιουργούν συνθήκες  μεταδημοκρατίας. Την απάντηση θα δώσει ξανά η Αριστερά και ο δημοκρατικός κόσμος.

Η θλιβερή επέτειος της 21η Απριλίου αποτελεί πάντα υπόμνηση του καθήκοντος θωράκισης και υπεράσπισης της Δημοκρατίας».

ΚΚΕ για 21η Απριλίου: Η καπιταλιστική εξουσία δε διστάζει να εναλλάσσει τις πολιτικές μορφές της

Με μια εκτενή ανακοίνωση το Κομμουνιστικό Κόμμα στέλνει το μήνυμά του για την επέτειο από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, τονίζοντας πως «συνιστά απόδειξη ότι η καπιταλιστική εξουσία δε διστάζει να εναλλάσσει τις πολιτικές μορφές της, από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πολιτική ή στρατιωτική δικτατορία και το αντίστροφο, με γνώμονα πάντα να εξυπηρετούνται καλύτερα τα καπιταλιστικά συμφέροντα, να μένει ανέγγιχτη η δικτατορία του κεφαλαίου».

«Πριν από 58 χρόνια, τα ξημερώματα της 21ης Απρίλη του 1967, δυνάμεις του αστικού στρατού κατέλαβαν στρατηγικά σημεία στην πρωτεύουσα, χωρίς να συναντήσουν αξιόλογη αντίσταση. Ταυτόχρονα, αξιοποιώντας τα υφιστάμενα σχέδια αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου» συνέλαβαν πολλούς πρωτοπόρους των εργατικών-λαϊκών αγώνων, κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, προκειμένου να αποτραπεί κάθε λαϊκή αντίδραση στον εν εξελίξει πραξικόπημα. Λίγο αργότερα, οι περισσότεροι ξύπνησαν κάτω από τους ήχους των ερπυστριών, των στρατιωτικών εμβατηρίων και των διαγγελμάτων της δικτατορίας.

»Οι πρωταγωνιστές της δικτατορίας των συνταγματαρχών ήταν πρόσωπα που υπηρέτησαν τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, το στρατό και την ΚΥΠ, το ψηφισμένο από όλα τα αστικά κόμματα σύνταγμα του 1952, ήταν φορείς του αντικομμουνιστικού ιδεολογικού οπλοστασίου. Οι συνταγματάρχες ενταγμένοι σε αυτό το καπιταλιστικό οικοδόμημα είχαν αναπτύξει πολύμορφους δεσμούς με το Παλάτι, εγχώριους καπιταλιστές, εκδότες, πολιτικούς, διπλωμάτες και εκπροσώπους ξένων καπιταλιστικών κρατών και μυστικών υπηρεσιών, ειδικά αυτών των ΗΠΑ.

»Η δικτατορία της 21ης Απρίλη ήταν αποτέλεσμα των ανεπίλυτων ενδοαστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών στη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί στη διάρκεια του αγώνα και μετά την ήττα του ΔΣΕ, την επόμενη δεκαετία. Βασική δυσλειτουργία του αποτελούσε ο ενισχυμένος και συνταγματικά κατοχυρωμένος ρόλος της βασιλείας στον έλεγχο του στρατού και στον σχηματισμό κυβερνήσεων, αλλά και οι παρωχημένες μέθοδοι ελέγχου του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Παράλληλα, εκδηλώνονταν ενδοαστικές αντιθέσεις για την εξωτερική πολιτική του αστικού κράτους με επίκεντρο το Κυπριακό. Οι ενδοαστικές αντιθέσεις περιπλέχτηκαν με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σε μια εποχή που τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης διαμόρφωναν το δικό τους διακριτό ιμπεριαλιστικό κέντρο (ΕΟΚ) και η νοτιοανατολική Ευρώπη αποτελούσε πεδίο της παγκόσμιας αντιπαράθεσης καπιταλισμού-σοσιαλισμού, αλλά και σύγκρουσης αντίπαλων καπιταλιστικών συμφερόντων.

»Η δικτατορία των συνταγματαρχών αποτέλεσε στη γενική της κατεύθυνση συνέχεια της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής των μεταπολεμικών αστικών κυβερνήσεων. Στήριξε το μεγάλο κεφάλαιο και διατήρησε τις διεθνείς συμμαχίες του καπιταλιστικού κράτους (ΕΟΚ, ΝΑΤΟ), υπηρετώντας τους σχεδιασμούς τους σε βάρος των χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Η εξωτερική πολιτική της εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών κρατών σε Ανατολική Μεσόγειο, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, αλλά και οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου.

Η δικτατορία της 21ης Απρίλη συνέχισε και ενέτεινε τα νομοθετικά μέτρα σε βάρος του ΚΚΕ, επέβαλε μαζικά διώξεις, διέλυσε συνδικαλιστικές και άλλες μαζικές οργανώσεις και προχώρησε σε φυλακίσεις και εξορίες, βασανισμούς και δολοφονίες. Αν και πήρε ορισμένα κατασταλτικά μέτρα και σε βάρος της λειτουργίας των αστικών κομμάτων, διατήρησε διαύλους επικοινωνίας και συνεννόησης μαζί τους, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στη μελλοντική επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη συνιστά απόδειξη ότι η καπιταλιστική εξουσία δε διστάζει να εναλλάσσει τις πολιτικές μορφές της, από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πολιτική ή στρατιωτική δικτατορία και το αντίστροφο, με γνώμονα πάντα να εξυπηρετούνται καλύτερα τα καπιταλιστικά συμφέροντα, να μένει ανέγγιχτη η δικτατορία του κεφαλαίου.

Από την πρώτη στιγμή, ενάντια στους σχεδιασμούς της αστικής στρατιωτικής δικτατορίας στάθηκαν οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές, πληρώνοντας βαρύ αντίτιμο για την πάλη τους υπέρ των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων.

Παρά τις συνθήκες πολύχρονης και βαθιάς παρανομίας, το ΚΚΕ μπόρεσε έγκαιρα να διαχωριστεί από τις οπορτουνιστικές δυνάμεις στο εσωτερικό του στη διάρκεια της 12ης Ολομέλειας (1968), να παλέψει για τη συγκρότηση παράνομων Κομματικών Οργανώσεων, να ιδρύσει την ΚΝΕ, να πρωτοστατήσει στον μαζικό αντιδικτατορικό αγώνα από την πρώτη μέρα, όταν σε συνθήκες άγριας καταστολής “όλα τα σκίαζε η φοβέρα”. Διακήρυσσε την ανάγκη ανατροπής της δικτατορίας από τη μαζική εργατική-λαϊκή δράση και με όλες τις μορφές πάλης. Είχε ξεχωριστή συμβολή στην ανάπτυξη των εργατικών – λαϊκών αγώνων, από τις πρώτες κινητοποιήσεις με συνδικαλιστικά αιτήματα έως τη φοιτητική κατάληψη της Νομικής και τον νεολαιίστικο και εργατικό – λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου (Νοέμβρης 1973). Κόντρα σε αστικές και οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις, απέρριψε τη λεγόμενη «φιλελευθεροποίηση» Μαρκεζίνη, δηλαδή το πολιτικό μασκάρεμα της δικτατορίας.

Η πτώση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974 ήταν αποτέλεσμα, των «εγκλημάτων» της, ιδίως της Κύπρου, της εξάντλησης του ρόλου της και εξαιτίας του αγώνα εναντίον της με αποκορύφωμα το Πολυτεχνείο. Η διαδικασία περάσματος στη λεγόμενη «μεταπολίτευση» ήταν προϊόν συμβιβαστικής συνεννόησης μεταξύ εκπροσώπων της δικτατορίας, των εγχώριων αστικών πολιτικών δυνάμεων και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ.

»Μετά την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, το καπιταλιστικό κράτος με οποιαδήποτε κυβέρνηση συνέχισε να υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, να καταστέλλει εργατικούς-λαϊκούς αγώνες, να συμμετέχει σε διακρατικές καπιταλιστικές συμμαχίες και να εμπλέκεται σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους.

»Και σήμερα ο χαρακτήρας του κράτους παραμένει τελικά ίδιος, καπιταλιστικός και αντιλαϊκός. Το καπιταλιστικό κράτος εντείνει σταθερά την επίθεσή του στις εργατικές-λαϊκές δυνάμεις. Εναλλάσσει μίγματα οικονομικής πολιτικής, με περισσότερη ή περιορισμένη άμεση κρατική παρέμβαση στη βιομηχανία, με έκταση ή περιορισμό των δημοσίων ελλειμμάτων, όμως με δεδομένη σε κάθε περίπτωση τη συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος, εδώ και δεκαετίες απαξιώνει κάθε τουλάχιστον υποτυπώδη υποδομή μεταφορών, κτιρίων δημοσίας χρήσης, κοινωνικής προστασίας των γυναικών, των μεταναστών, των προσφύγων και άλλων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Γενικεύει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, βαθαίνει την εμπορευματοποίηση της υγείας με τελευταία πράξη τα απογευματινά χειρουργεία, ανοίγει το δρόμο στη λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων και στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των κρατικών.

»Στο ίδιο πλαίσιο και με τη συμφωνία συχνά όλων των αστικών κομμάτων, κλιμακώνει η εμπλοκή του στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, όπως γίνεται αυτή την περίοδο με τον πόλεμο στην Ουκρανία και με την με κάθε τρόπο υποστήριξη στο Ισραήλ, το «κράτος δολοφόνο» του παλαιστινιακού λαού. Παράλληλα, κλιμακώνονται τα ενδοΝΑΤΟϊκά παζάρια στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, που ελλοχεύουν κινδύνους για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

»Το καπιταλιστικό κράτος και οι διεθνείς του σύμμαχοι πρωτοστατούν στην αντικομμουνιστική επίθεση, προβάλλει το ανιστόρητο ιδεολόγημα ταύτισης φασισμού-κομμουνισμού και την αναθεώρηση της ιστορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κάθε αγώνα του εργατικού-λαϊκού κινήματος.

»Χρέος σε όσους αγωνίστηκαν ενάντια στη δικτατορία και συνάμα απάντηση στη σημερινή αντιλαϊκή πραγματικότητα, είναι η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης, των βιοπαλαιστών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων, οι ολοένα και πιο μαζικοί και αποφασιστικοί απεργιακοί και εργατικοί-λαϊκοί αγώνες, οι φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις, η πολύμορφη δραστηριότητα των γυναικείων οργανώσεων, η αποφασιστική αλλαγή συσχετισμού στο εργατικό-λαϊκό κίνημα.

»Η συσπείρωση με το ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση της αναγκαίας εργατικής-λαϊκής αντεπίθεσης απέναντι σε κάθε εκδοχή αντιλαϊκής κυβέρνησης. Κάθε βήμα ισχυροποίησης του Κόμματος συνιστά βήμα ισχυροποίησης της εργατικής-λαϊκής δράσης, της μόνης ικανής να ανακόψει τους σχεδιασμούς της τάξης των καπιταλιστών, του κράτους και των διεθνών συμμάχων της, για να υπάρξει απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματικά ελπιδοφόρα, νέα οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Πώς έγινε το τροχαίο που στοίχισε τη ζωή σε έναν 20χρονο - Τρεις τραυματίες

Κρήτη: Πάσχα χωρίς σημαντικές ειδικότητες γιατρών στα νοσοκομεία του Λασιθίου